برج شارد

منتشر شده در تاریخ ۲۴ دی، ۱۴۰۱

برج شارد (به انگلیسی: The Shard) برجی هرمی شکل در لندن است که 72 طبقه دارد، و با ۳۱۰ متر ارتفاع، بلندترین برج اتحادیه اروپا و چهل و ششمین ساختمان بلند دنیا است. این آسمان‌خراش را رنزو پیانو (Renzo Piano) طراح ایتالیایی ساخته‌است. مالکان این برج، چند مؤسسه مالی قطری هستند.

این سازه ی عظیم شیشه‌ای ۹۵ طبقه است که ساخت آن ۴۵۰ میلیون پوند هزینه برده‌است. در این آسمان‌خراش، رستوران‌ها، ادارات و آپارتمان‌های لوکسی ساخته شده و بین طبقات ۶۸ تا ۷۲ رصدکده‌ای با چشم‌انداز ۳۶۰ درجه از لندن قرار دارد.

ساخت این برج از مارس ۲۰۰۹ شروع شد و در مه ۲۰۱۲ پیش از برگزاری بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ لندن به پایان رسید.

طراحی شده توسط معمار ایتالیایی رنزو پیانو، در Southwark لندن، که بخشی از توسعه محله Shard را تشکیل می دهد. این برج با ارتفاع 309.6 متر (1016 فوت) بلندترین ساختمان در بریتانیا و هفتمین ساختمان بلند در اروپا است. همچنین دومین سازه بلند در بریتانیا است.

تکمیل عملی در نوامبر 2012 به دست آمد. این برج هرمی شکل شیشه‌ای دارای 72 طبقه قابل سکونت است که دارای یک گالری و سکوی مشاهده در فضای باز در طبقه 72، در ارتفاع 244 متری (801 فوت) است. برج شارد توسط Sellar Property Group به نمایندگی از LBQ Ltd سرمایه گزاری شد.

برنامه ریزی

در سال 1998، ایروین سلار (Irvine Sellar)، کارآفرین مستقر در لندن و شرکای او تصمیم گرفتند تا برج های Southwark متعلق به دهه 1970 را بازسازی کنند. سلار در بهار 2000 به برلین پرواز کرد تا برای ناهار با معمار ایتالیایی رنزو پیانو ملاقات کند. به گفته سلار، پیانو در هنگام صرف غذا، قبل از اینکه منوی رستوران را ورق بزند و مجسمه‌ای شبیه مناره‌ای را ترسیم کند که از رودخانه تیمز بیرون آمده است، از تحقیر ساختمان‌های مرسوم بلند صحبت کرد.

در ژوئیه 2002، جان پرسکات، معاون نخست‌وزیر، پس از مخالفت طرح‌های توسعه شارد توسط کمیسیون معماری و محیط‌زیست و چندین نهاد میراث، از جمله بنیاد پارک‌های سلطنتی و میراث انگلیسی، دستور تحقیق در مورد این برنامه را صادر کرد. این تحقیق در آوریل و می 2003 انجام شد، و در 19 نوامبر 2003، دفتر معاون نخست وزیر اعلام کرد که با برنامه ریزی موافقت شده است. دولت اعلام کرد که: آقای پرسکات فقط آسمان خراش هایی با طراحی استثنایی را تایید می کند. برای اینکه ساختمانی با این اندازه قابل قبول باشد، کیفیت طراحی آن بسیار مهم است. او راضی است که برج پیشنهادی از بالاترین کیفیت معماری برخوردار است.

منابع مالی

در اواخر سال 2007، افزایش عدم اطمینان در بازارهای مالی جهانی نگرانی‌هایی را در مورد دوام شارد ایجاد کرد. با این حال، در ژانویه 2008، سلار اعلام کرد که از کنسرسیومی متشکل از سرمایه‌گذاران قطری، که 150 میلیون پوند برای تضمین 80 درصد از سهام این پروژه پرداخت کرده بودند، کمک مالی دریافت کرده است.

معماری

رنزو پیانو، معمار پروژه، برج شارد را به عنوان مجسمه ای مناره مانند که از رودخانه تیمز بیرون می آید، طراحی کرد. او از خطوط راه‌آهن، مناره‌های لندن که توسط نقاش ونیزی قرن هجدهم، Canaletto به تصویر کشیده شده بود، و دکل‌های کشتی‌های بادبانی الهام گرفت. طرح پیانو با انتقادات Heritage مواجه شد که ادعا می‌کرد این ساختمان “یک تکه شیشه در قلب لندن تاریخی خواهد بود”. پیانو شکل باریک و مناره مانند برج را افزوده ی مثبتی به خط افق لندن می‌دانست و برج‌های کلیسا را به یاد می‌آورد که در حکاکی‌های تاریخی شهر به چشم می‌خورد و معتقد بود که حضور آن بسیار ظریف‌تر از آن چیزی است که مخالفان پروژه ادعا می‌کردند. او استفاده پیچیده ای از لعاب، با نماهای گویا از شیشه های زاویه دار برای انعکاس نور خورشید و آسمان بالا پیشنهاد کرد، به طوری که ظاهر ساختمان با توجه به آب و هوا و فصول تغییر خواهد کرد. این ساختمان دارای 11000 صفحه شیشه ای با مساحت 602779 فوت مربع (56000 متر مربع) معادل مساحت تقریباً هشت زمین فوتبال ومبلی است.

شارد با در نظر گرفتن بهره وری انرژی طراحی شده است. این نیروگاه مجهز به نیروگاه حرارتی و برق ترکیبی (CHP) است که با گاز طبیعی از شبکه ملی کار می کند. سوخت به طور موثر به برق تبدیل می شود و گرما از موتور برای تامین آب گرم برای ساختمان بازیابی می شود.

ساخت و ساز

برای ساخت آسمان‌خراش، برخی از روش‌های مهندسی راه‌شکن استفاده شد. مانند ساخت‌وساز از بالا به پایین، که در آن پایه‌ها حفر می‌شوند در حالی که هسته ساخته می‌شود – این اولین مورد برای بریتانیا بود. در فوریه 2009، یک جرثقیل متحرک و یک دکل شمع‌بندی کوچک در محل حاضر شدند. در اوایل مارس 2009، جرثقیل شروع به قرار دادن تیرهای فولادی در زمین، به عنوان بخشی از آماده سازی برای هسته ساختمان کرد. ساخت و ساز کامل در 16 مارس 2009 آغاز شد. کار تخریب خانه پل جدید لندن در می 2009، به عنوان بخشی از پروژه همزمان پل لندن پلیس، آغاز شد. اولین کار فولادی در 28 آوریل وارد شمع های The Shard شد. برای ساخت The Shard از پنج جرثقیل استفاده شد که چهار تای آن‌ها با برج بالا می‌رفتند. در 20 اکتبر 2009، تیرهای فولادی در محل ظاهر شدند و بتن در قسمت شمالی سایت ریخته شد و برای کرین 3 آماده شد.

در 19 سپتامبر 2011، فولاد برج به ارتفاع هسته تکمیل شده نزدیک می شد و به 244 متر (801 فوت) می رسید. در 24 سپتامبر، آخرین جرثقیل – در آن زمان، بلندترین جرثقیل ساخته شده در بریتانیا – برای نصب گلدسته بالایی آسمان خراش ساخته شد. این مناره از پیش ساخته و بر اساس مدل‌های سه‌بعدی مونتاژ شده بود و قبل از اینکه بر روی خود ساختمان بلند شود، در یورکشایر آزمایشی انجام شد. در اواخر دسامبر 2011، شارد به بلندترین ساختمان اتحادیه اروپا تبدیل شد و جایگزین برج Commerzbank در فرانکفورت آلمان شد.

نویسنده

Mahtab Etemadi

شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.